انسان ها راه غلط را در پیش می گیرند؟   پاسخ این سوال بسیار ساده است و آن این است که انسان در خود 

به این امر بطور عمومی ما سرگذشت یک انسان معمولی را در دوران های مختلف شرح می دهیم.    

دوران اولیه وکودکی 

تا در آینده یا مرحلۀ بعدی با مشکلات کمتر مواجه شود. 

دوران نوجوانی 

دوران کودکی علاوه بر وارد شدن به دوران نوجوانی به محیط  جدیدی به نام مدرسه نیز وارد می شود که

طی کند وبر خلاف مرحلۀ قبل در این مرحله او باید با مسئولیت پذیری نیز آشنا شود.

در ابتدای این مرحله کار برای انسان سخت خواهد بود زیرا از مرحله ای که در آن آزاد بود و می توانست

هرکاری کند به مرحله ای وارد شده است که  بسیاری از آن آزادی ها  تمام شده و او موظف است تا این را

را ادامه دهد و فعلا ً او اجازه تصمیم گیری  ندارد و باید آن کارهایی را  انجام دهد  که  والدین او از او می

-خواهند. در این مرحله انسان هیچ نقشی ندارد و باز هم خود اختیاری نداشته و ملزم به گذراندن این مرحله

است یعنی به او تکلیف می شود که چه کاری انجام دهد.

وقتی نوجوان به  سن 12 رسید از مرحله ای از تحصیل تمام شده وارد مقطع جدیدی می شود در این زمان

او دانسته است که  برای  چه  باید درس بخواند  یا  اینکه فهم کرده  است که برای موفقیت در آینده باید این

مراحل را طی کند و در این مقطع نیز او اختیاری از خود ندارد و تکلیفی عمل می کند.

در سن 16 سالگی  به دبیرستان وارد می شود و دنیای جدیدی را پیش روی خود می بیند و در این زمان او

می فهمد که چرا باید درس بخواند و... مسلم است او برای داشتن آینده ای خوب باید تلاش کند تا خود را به

کدام رشته فعالیت نماید تا آینده ای  موفق داشته باشد البته در این زمینه باید گفت انسان های مختلف استعداد

- های مختلفی دارند  که با  توجه به آن زمینه  فعالیت خود را انتخاب می کنند. در این مقطع است که انسان

دارای اختیار می شود و می تواند خودش تصمیم گیری کند که بسیار دوران مهمی است و علاوه بر این در

خانواده نیز نظر خود را ارائه می کند و والدین از این نظرها استفاده می کنند.

در این مرحله شخصیت  و رفتار انسان هم  فرق می کند  نسبت  به  مراحل قبل چون  وارد جامعه شده و با

چگونگی رفتار با دیگران کمی آشنا شده است.

مشاهده شد که تا اواخر این مرحله  هم  انسان بطور تکلیفی عمل  کرده  و اختیاری نداشت و از والدین خود

تبعیت می کرد و این نقش بزرگ و حساس و مهم والدین را می رساند که انسان را به این مرحله رسانده اند

که بدون وجود آنان حتی سرنوشت انسان هم عوض می شد.

این مرحله مهم ترین  مرحلۀ زندگی  یک انسان محسوب می شود چرا که برای آیندۀ خود تصمیم گیری می

- کند، وارد جامعه شده و به مردم خدمت می کند، می خواهد مستقل شود و خود زندگی جدیدی را آغاز می

-کند ودارای اختیاروحق انتخاب می شود و کلا ً به یک انسان کامل تبدیل می شود که دارای هدفی مشخص

است و می داند که در آینده چه کاری انجام خواهد داد و خلاصه سرنوشت خود را رقم می زند.

در این مرحله یا  فرد  به  کاری مشغول می شود  یا  به دانشگاه می رود که  هردو محیط  جدیدی هستند ک

انسان با آن روبرو می شود و تمام  تلاش خود را می کند تا در این زمینه موفق باشد. در این محیط با افراد

جدیدی آشنا شده و با  نظریات وایده های  آنان هم آشنا می شود و  سعی می کند از آنها استفاده کند.او هنوز

باید چیز های زیادی را بیاموزد که  بتواند  بوسیلۀ آنها زندگی خوبی را داشته باشد و با  مشکل کمی مواجه

شود، باید در تصمیم گیری با دیگران مشورت کرده و خود  تنهایی در کاری تصمیم  نگیرد که شکست می

بعد از اتمام  تحصیلات وارد جامعه وبازار شده و می خواهد برای خود کاری پیدا کند که بوسیلۀ آن زندگی

خود را اداره کند و هم  اینکه به جامعه خدمت کرده و اطّلاعات خود را در اختیار دیگران بگذارد که هدف

اصلی مورد اول است که بدون داشتن یک کار نمی تواند زندگی خود را تامین واداره کند.

سپس موقع آن فرا می رسد  که  برای خود زندگی جدیدی را آغاز کند لذا ازدواج کرده و مستقل می شود و

وارد محیط دیگری به  نام  خانواده می شود  که حال نوبت اوست  تا به فرزندان خود این راه ها را که طی

کرده بیاموزد، حال باید باهم برای آینده تصمیم گیری کرده و به اهداف خود برسند.

حال مشاهده شد که این مرحله برای یک انسان بسیار مهم است  چرا که  سرنوشت خود را رقم می زند وبه

اهدافی که برای آنها از ابتدا تلاش می کرده می رسد که در این صورت انسان موفقی بوده است.

در این  دوران  انسان زندگی خود  را  تکمیل می کند  چرا  که  به  هدف هایی که داشت رسیده و به جامعه

خدمت کرده وحال وقت استراحت است البته نه اینکه هیچ کاری نکند یعنی جای خود را به جوان تر ها داده

و تجربیات خود را به آنها بیاموزند تجربیات کاری، زندگی و...

بطور خلاصه می توان گفت انسان در این دوران که عملا ً نمی تواند  کاری را انجام دهد  فقط از تجربیات

و راهنمایی های او استفاده می شود  که  بسیار ارزشمند است ودر طی زندگی در این سال ها آنها را بدست

آورده است. حال او خود را برای  رفتن  به  دنیایی  دیگر آماده می کند و این در صورتی است که کارهای

خوبی  کرده باشد و توشۀ لازم را برای سفر به آخرت با خود داشته باشد و آن هم در گرو این است  که راه

خود را درست انتخاب کرده باشد و فهمیده باشد که این دنیا دنیایی است که بزودی از آن خواهد رفت و تنها

اعمال نیک  است  که  از او بجا خواهد ماند  در غیر این صورت با  انتخاب راه  نادرست از مرگ  هراس

خواهد داشت و هرگز نمی خواهد از این دنیا برود.

با توجه به مراحلی که یک انسان در طول زندگی  خود آنها را می گذراند وبا توجه به مطالب گفته شده یک

چارچوب  برای  زندگی انسان  تعیین می شود که اگر داخل آن عمل کند به همه چیز رسیده و کارش را در

این دنیا انجام داده است. ما  در بالا  صرفا ً  به امور مادی  دنیا اشاره کردیم  حال اینکه انسان دارای امور

معنوی نیز است که پایه و اساس زندگی  او را در این دنیا و دنیای آخرت تشکیل می دهد  که انسان با آشنا

شدن با آن در طول زندگی وعمل کردن به آنها به سعادت ابدی دست می یابد.

در اینجا  معلوم  می شود که هدف اصلی زندگی انسان در این دنیا دست یابی به امور معنوی و عمل کردن

به آن است در کنار امور مادی. کسانی که  فقط به امور مادی این دنیا دل بسته اند  حتما ً در آن  دنیا  دچار

مشکل خواهند شد چرا که زندگی بی هدفی خواهند داشت.

خلاصه انسان باید به گونه ای برنامه ریزی کند و کارهایش را انجام  دهد  که هم خدا از او راضی باشد هم

سایر انسان ها و هم اینکه  به  حقوق دیگران احترام  بگذارد زیرا  در این دنیا  زندگی دسته جمعی  است و

انسان نمی تواند  به تنهایی زندگی کند لذا رعایت حقوق همدیگر لازم است برای رفاه و آسایش همه جامعه.

انسان از تولد تا مرگ  کارهای گوناگونی می کند، با حوادث و مشکلات گوناگونی روبرو می شود، تصمیم

- های زیادی می گیرد  ورفتار های مختلفی از خود نشان می دهد وحال انسانی موفق خواهد بود که تصمیم

درست بگیرد و راه درست را انتخاب کند و به انسان ها خدمت کند و راهی را برای زندگی انتخاب  کند که

خدای خویش او را به  آن راه  رهنمون کرده، در این صورت است که با دستی  پر این دنیا را ترک خواهد

کرد وبه سعادت خواهد رسید.

نوشته شده توسط خودم